Główny podział tłumaczeń bazuje na uwzględnieniu jego tzw. formy fizycznej, czyli tego za pomocą jakiej metody się one realizują, w jakim czasie oraz czego ściśle dotyczą. Wbrew pozorom podział na tłumaczenia ustne i pisemne nie jest taki prosty. Pisemne dotyczą jedynie konkretnego tekstu, m in. w języku angielskim. Pod rozwagę brane są zatem takie szczegóły jak: interpretacja języka źródłowego i odzwierciedlenie go w języku docelowym, m in. polskim. Opisywane tłumaczenia wymagają od lektora znakomitej świadomości kontekstu narodowego, wielorakich idiomów, odmienności w alfabecie polskim oraz angielskim, trybu zapisu (m in. fonetycznego). Translacje formalne mogą zatem dotyczyć tak naprawdę jakiejkolwiek problematyki. Przekłady słowne dotyczą translacji realizowanych „na żywo”, a mianowicie w czasie rzeczywistym, np. przekłady spotkania handlowego. Tłumacz angielskiego w tym przypadku musi wykazać się niemałym refleksem oraz sprawnością w tłumaczeniu, jak również odpornością na stres (bowiem podczas tłumaczenia osobnych wypowiedzi mogą zdarzać się niezgrabności, które w rozmowach pomiędzy sojusznikami handlowymi posiadają olbrzymie znaczenie). Inny podział tłumaczeń odnosi się do gatunku przekładanego tekstu lub wypowiedzi.
Prozatorskie – skupiające swoją uwagę na translacji konkretnych epizodów. W takim przypadku tłumacz objaśnia kultury, a nie oddzielne frazy. Przekłada się tutaj wartość artystyczną danego dzieła.
Poetyckie – zazwyczaj są uwidocznieniem warsztatu tłumacza, nie zaś szczegółowym powieleniem pierwowzoru. Obowiązkowa jest tu nie tylko sprawność tłumaczenia głównej koncepcji twórcy oryginału, ale też odejście od stałych reguł.
Naukowo-techniczne – są najczęstszym systemem translacji druków i obejmują ponad 80% wszelkich translacji. Nabywcami takich tłumaczeń są zwłaszcza ludzie wyedukowani i pracujący w konkretnej specjalizacji, np. inżynierowie, asystenci dydaktyczni lub pracownicy techniczni dużych koncernów.
Jurydyczne – chodzi tutaj o filologię ustawową, określaną inaczej juryslingwistyką. Tłumaczenia druków ustawodawczych i prawniczych to dwie inne specjalności.
Kinematograficzne – nawiązują do dubbingu, tekstów i dialogów czytanych przez translatora
Równoczesne – translator w czasie rzeczywistym przekłada tekst mówiony. Spowolnienie w takim przypadku może liczyć od 1 do 11 sekund. Rozróżnia się tu dyskutowanie szeptem do pojedynczej osoby oraz tłumaczenie tekstu, który jest czytany na głos.
Konsekutywne – tutaj tłumacz polsko-angielski tłumaczy cudze wypowiedzi po pewnej przerwie, systematycznie po konkretnej części dotyczącej wybranego problemu.
Automatyczne – najlepiej je wykorzystywać do przekładu artykułów powszechnych, np. meldunków meteorologicznych. Maszyna nie ma możliwości zastąpić człowieka, więc jego idei i indywidualności.
Otrzymanie urzędu tłumacza przysięgłego języka angielskiego uwarunkowane jest licznymi wymogami. Prócz posiadania polskiego obywatelstwa (bądź obywatelstwa jakiegoś z krajów Unii Europejskiej), znajomości języka polskiego oraz pełnej zdolności do wykonywania powinności jurydycznych, przyszły tłumacz musi koniecznie zrealizować wyższe studia lingwistyczne i zdać egzamin ze zdolności translacji z języka polskiego na język angielski i odwrotnie. Taki egzamin określa się inaczej jako „egzamin na tłumacza przysięgłego”. Dodatkowym postulatem jest posiadanie zaświadczenia o niekaralności (tyczący się przestępstwa intencjonalnego, finansowego oraz nieumyślnego przestępstwa przeciw bezpieczeństwu obiegu ekonomicznego). Test na tłumacza przysięgłego składa się z dwóch charakterystycznych elementów: tłumaczenia pisanego z języka narodowego na język obcy oraz z języka obcego na język polski, translacje werbalnego konsekutywnego i a vista. Po zdobyciu korzystnego wyniku z przytoczonego egzaminu translator zostaje wpisany na listę translatorów przysięgłych oraz oficjalnie otrzymuje zezwolenie do wykonywania zawodu.
Translacje podstawowe odnoszą się do wszelakich przekazów, jakie są pisane językiem swobodnym lub literackim. Nie wymagają one bowiem wdrożenia skomplikowanego, branżowego zasobu leksykalnego, np. wyrażeń odnoszących się do procedur wytwarzania materiałów chemicznych. Owe translacje nie są przydatne w różnych instytucjach, prędzej mają za zadanie ułatwiać obrót informacji. Uwierzytelnienie wskazanego przekładu następuje wyłącznie wówczas, gdy zostanie on opatrzony pieczęcią oraz podpisem tłumacza przysięgłego języka angielskiego. Dokumenty, które muszą mieć owe uprawomocnienie to: wszelakie pisma państwowe, certyfikaty, zaświadczenia czy testamenty.
Dużo biur translatorskich posiada w swojej ofercie translacje przysięgłe odbywające się za pośrednictwem internetu. W takim przypadku trzeba przekazać teksty do tłumaczenia na adres e-mail wyszukanej firmy, poczekać na wycenę (która jest najczęściej darmowa), uznać przedstawiane koszty wypełnienia usługi oraz zaczekać na stworzone tłumaczenie. Może być ono nadane z wykorzystaniem poczty lub kuriera. Jeżeli jesteś zatem zaciekawiony tłumaczeniami tego typu, kliknij w ten link – Tłumacz polsko-angielski